මගේ අනගිම කවිය
ආත්මීය සුසංයොගයකි
අඳුරෙහිම ලියැවුණු
ඇගේ සියුමැලි සිරුර
අනන්යවූ බසකින්
අත්යන්තවූ සන්තෘෂ්ටියෙන්
කෙඳිරි නඟනා හඬ ඇසිණ
සුස්මනයටද අන්තරයක් නොවීය
එ’හඬ ඇය ගේ දෙතොලින්
ගිලිහි ගිලිහී ඇද හැලෙයි
කිසි දාක හසු කර ගත නොහැකි විය
පත්තිරක ලියා තබනට නොහැකි විය
එ’කව මහද ගැඹුරු පත්ලෙහි
පමණක්ම ලියැවිණ
-නිරුත්තර©
2016 නොවැම්බර් 03